Corsair's King ปริศนาเภตราสะท้านโลก

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับโลกจริงแต่อย่างใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

อารัมภบท

ซ่า...ซ่า

เสียงท้องทะเลสาดซัดเป็นจังหวะซ้ำๆ เกลียวคลื่นแล่นกระทบเรือไม้สูงเท่าชายสิบคนต่อตัว ไม้สีน้ำตาลแก่จัดไม่มีแม้กระทั่งรอยขีดข่วนเล็กๆ เสากระโดงเรือสูงติดใบเรือที่แผ่กระจายลู่ไสว สายลมโบกโบยมาแผ่วเบานักยามเทียบกับเมื่อคืนที่ฝนเทกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา

'สวยดีเหมือนกัน' 

ความคิดหนึ่งของชายผู้ยืนอยู่หลังคันบังคับ นัยน์ตาสีเทามืดมนสะท้อนภาพมหาสมุทรกว้างเด่นชัด แต่ถึงจะสวยมากเท่าใด ก็ไม่อาจเทียบเคียงกับมหาสมุทรที่บ้านเกิดได้เลย เขาคิดถึงท้องทะเลสีใสแจ๋ว คิดถึงเจ้าชายนอกรีตผู้น่าอัศจรรย์ คิดถึงบ้านเกิด...คิดถึงทุกสิ่ง เพราะอย่างนั้น ใบหน้าบึ้งตึงถึงได้เรียบเฉยจนเย็นชา

จู่ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขัดความคิด เสียงแหบแห้งขัดกับภาพลักษณ์ ชายกำยำผิวขาวไข่มีรอยแผลเป็นบนลำคอยาวเกือบคืบ มือถือแส้เส้นโต สะบัดปลายดีดดังทดสอบความแข็งแรง

"ถึงท่าเรือโรมแล้วขอรับ..กัปตัน"

แววตาเปลี่ยนไปเป็นแววกระหายแลอำมหิตอยู่ในที

"ทอดสมอได้"

"ขอรับ!!"

ใครจะรู้ว่ามหานครที่รุ่งโรจน์จะได้เข้าสู่จุดจบ

ใครจะรู้ว่ามัจจุราชจักมาเยือนในยามนิทรา

คำเตือน 1 : นิยายเรื่องนี้มีสายดาร์กแน่นอนค่ะ

คำเตือน 2 : มีความสงสัยอะไรอย่าเพิ่งรีบถาม เพราะนั่นแหละปริศนาและปมที่จะเฉลยไปเรื่อยๆ ตามแบบชาวสโลว์ไลฟ์

Thanks

Andiamo in crociera insieme!

มาล่องเรือไปด้วยกันเถอะ!

double_B